“Ik heb namelijk een mooie blonde dochter...”

Voor de tweede keer lees ik in De Telegraaf dat de initiators van het protest tegen de komst van een vluchtelingen het niet zo hadden bedoeld. Ze wilden wel laten horen dat ze geen azc willen, maar hadden niet gerekend op het vele geweld. Het verschil tussen intentie en effect is groot. Met gevolgen voor iedere gemeente die hierna communiceert over de komst van vluchtelingen. Heesch is van ons allemaal, want het beïnvloedt ons allemaal. Hoe vaak hoor je niet: “Ben het niet eens met het geweld, maar ik vind ook....” Angst. Terecht of onterecht?

Wie is schuldig?
Iedereen zoekt direct naar de schuldige. De initiators geven de relschoppers - het liefst mensen uit andere dorpen die met bussen tegelijk zijn gekomen - de schuld. Niemand wil dat het uit de hand loopt. Nee, niemand! Of toch wel? Ik ga ervan uit dat er meerdere perspectieven zijn om naar een situatie te kijken. Het heeft geen zin om te zeggen: dat wil toch niemand? Er is een groep mensen die geen vluchtelingen in Nederland wil. Helder. Gehoord! 

Nu een andere vraag. Wie luistert er naar wie in dit hele vraagstuk? Waar zoek je naar als je angst hebt? Naar geruststelling, maar waar? Je leest ook alleen wat past bij jouw perceptie. Dus genoeg om nog banger te worden. Wie en wat heb je nodig om je zorgen te verkleinen? Wat zeg je tegen iemand met een mooie blonde dochter? Het is voor communicatieprofessionals zo ontzettend belangrijk om met deze mensen in gesprek te gaan. Zij hebben angsten waar ratio echt niet bij helpt. Wie vertrouwen zij? De overheid? De burgemeester? De politie? Het COA? Dat is per gemeente verschillend. Durf realistisch te kijken naar je eigen gemeente en vraag je af of mensen je vertrouwen? Zo niet, bundel dan je krachten in de samenleving en ga met elkaar het gesprek aan. Denk na over de vorm, want een inspraakavond lijkt inmiddels een platform voor de mensen die heel duidelijk ‘NEE’ zeggen in woord en gebaar? Als je dat risico loopt, stel ik de vraag of je de democratie hiermee dient, want die wordt volgens mij hard overschreeuwd!

Wie vertrouwt wie?
Het begint met realiteitszin. Open communicatie over wat de huidige stand van zaken is, is een voorwaarde. Empathie voor de mensen met zorgen en afkeuring voor mensen die geweld denken te mogen inzetten. De vraag blijft: ‘Wie vertrouwen we?’ En wie is - of liever gezegd zijn - aan zet. Dat er wat moet gebeuren, is duidelijk. De langetermijngevolgen zijn groot. Vluchtelingen zijn straks een groep mensen die niet alleen in eigen land de oorlog ontvluchten, maar ook hier.

Samenwerken en van elkaar leren
Op vrijdag 22 januari zijn 250 mensen van gemeenten en partijen rond dit vraagstuk bijeen tijdens het congres www.opvangvluchtelingen.nl. Ik hoop oprecht dat we hier beseffen dat we elkaar nodig hebben om te leren hoe  we hier nu en in de toekomst mee omgaan.

In één week 210 inschrijvingen voor kosteloos congres opvangvluchtelingen.nl op 22 januari. Een week geleden ging ons eerste bericht eruit. Een week later hebben we 210 inschrijvingen. Samen met de congreslocatie hebben we besloten om de hoofdzaal te vergroten zodat we meer bezoekers kunnen ontvangen. We zijn gestart om belangstellenden te informeren dat onze primaire doelgroep gemeenten zijn en dat zij bij voldoende plaats alsnog mee kunnen doen.

De reacties die we krijgen zijn zeer uiteenlopend. Laat ik beginnen met heel veel positieve reacties. Daarnaast merk je dat er een groep mensen is die je negeren en dan heb je nog een groep die ietwat beledigd is. Als je moe bent, trek je je de dingen vaak wat meer aan. Het is dan moeilijker om je niet te gaan verdedigen. Gelukkig hebben wij voordat we aan dit initiatief begonnen op heel wat deuren geklopt om te vragen of deze organisaties mee wilden doen. Sterker nog, we hebben erop aangedrongen dat we ze willen helpen, maar dat we het niet alleen kunnen. Toen deur na deur dicht bleef, hebben we dit onderwerp toch opgepakt. Nu reageren deze instanties beledigd en vragen zij ons wie wij zijn om dit op te pakken. Als we ze uitleggen wie we allemaal hebben benaderd, volgt er een excuus of radiostilte.

Als we nu allemaal eens wat minder op de ander letten en kijken wat we zelf kunnen doen. Denk er dan eens over na hoeveel energie je kunt krijgen van het leveren van een positieve bijdrage. Ons streven is om een genuanceerder beeld te creëren in Nederland. Ik wil dat nog aanscherpen en stellen: ik wil bijdragen aan een vriendelijk Nederland. Iedereen vriendelijk bedankt voor het doorsturen. Ken je nog communicatieprofessionals bij gemeenten, die moeilijk te bereiken zijn via LinkedIn of twitter, maar ook behoefte hebben aan kennisuitwisseling? Benader ze! Hoe meer gemeenten we op 22 januari samen kunnen brengen, hoe meer slagkracht we hebben voor een vriendelijk Nederland.

De teller staat op 130 aanmeldingen voor congres communicatie vluchtelingenopvang op 22 januari. Wat leeft het onderwerp communicatie over vluchtelingenopvang. Na slechts drie dagen hebben we 130 inschrijvingen voor het congres. Het is onvoorstelbaar veel werk voor collega-initiatiefnemer Jorg Damen en zijn team bij Medilex, maar ze gaan onvermoeibaar door. De congreslocatie Antropia zet ook alle zeilen bij en gaat kijken of we meer ruimte kunnen krijgen. Vandaag bleek dat de site bij het inschrijven problemen gaf en Netsupport schoot direct te hulp.

Morgen worden de eerste deelnemerslijsten aangemaakt en gaan we kijken of we de vele vragen kunnen honoreren van niet gemeenten. Het is hartverwarmend wat mensen schrijven en hoe graag ze ook willen helpen. Ik ben trots op mijn vakgenoten die massaal onze berichten zijn gaan delen. Een groot aantal heeft echt moeite gedaan om communicatieprofessionals en bestuurders bij gemeenten te bereiken.

We hopen dat we heel veel communicatieprofessionals bij gemeenten kunnen bereiken en zo de handen ineen kunnen slaan. Niet alleen op 22 januari in Zeist Driebergen, maar ook daarvoor en daarna. Als je nog iemand wilt tippen: www.opvangvluchtelingen.nl is de congrespagina.

Na drie volle dagen alle energie op het bekendmaken van het congres, kunnen we gaan nadenken over de verdere invulling van het programma. De inspirerende gesprekken die Jorg, Remco en Ynte en ik hebben gevoerd met de sprekers en gemeenten die mee willen doen met het onderdeel praktijkvoorbeelden, beloven heel veel goeds.

Tenslotte wil ik graag iets zeggen tegen Jorg Damen. "Dank je wel in je geloof dat we dit voor elkaar gaan krijgen. De stap om gezamenlijk te werken aan eerlijk beeld over vluchtelingen en opvang komt nu echt dichterbij. Zodat over 10 jaar de kinderen van nu, die huis en haard hebben verlaten, zien dat er meer verhalen zijn dan alleen die nu alle aandacht krijgen."

Op 22 januari 2016 gratis congres communicatie vluchtelingenopvang!
Hoe moet het zijn om over tien jaar te horen hoe jouw start in Nederland is geweest? Niet praten, maar doen. De communicatie over vluchtelingenopvang is ontzettend complex. Wanneer we echter onze krachten bundelen, kunnen we laten zien, dat communicatie het verschil kan maken. Vier mensen vonden dat het tijd werd, om niet te praten maar te doen. We hebben gezamenlijk een prachtig programma uitgewerkt, met als doel bij te dragen aan een meer genuanceerde beeldvorming over vluchtelingenopvang in Nederland. We hebben veel gesprekken gevoerd en hebben ons niet laten leiden door wat er niet kan, maar juist door wat er wel kan. Fantastische Sprekers die belangeloos meewerken, websitebouwers, congreslocatie Antropia in Driebergen en partijen die helpen met het verspreiden van onze droom: delen van kennis om gezamenlijk in woord, gebaar en beeld meerdere kanten te laten zien van vluchtelingenopvang in Nederland.

Persoonlijk: 'Ik wil niet over 10 jaar horen dat de integratie van de vluchtelingen geen succes is gebleken. Dat de jongeren het gevoel hebben dat ze niet welkom zijn en nooit zijn geweest. Ik wil een bijdrage leveren aan het communiceren vanuit verschillende perspectieven. Daarnaast wil ik helpen bouwen aan een netwerk van communicatieprofessionals die elkaar helpen en inspireren'. Meer informatie op www.opvangvluchtelingen.nl.

De eerste vraag die ik mijzelf moet stellen is: voor wie hou ik een blog bij? Wie is er geïnteresseerd in mijn gedachtengoed? Mensen die net als ik gepassioneerd zijn over mensen in het algemeen en het communicatievak in het bijzonder? Vandaag bijvoorbeeld las ik in het FD een artikel dat met de titel 'Beach Body Index' van Kim Putters, directeur van Sociaal Cultureel Planbureau. Waarom viel mijn oog hierop? Omdat ik de auteur niet zo goed kon rijmen met de titel van het artikel, denk ik. Het blijkt vervolgens zeer interessant te zijn. 

Wat als wij met zijn allen in Nederland er naar streven om als samenleving gelukkiger te zijn? Een gelukkige bevolking is namelijk de beste garantie voor een stabiele samenleving. Kernwoorden zijn vervolgens het zorgen voor zelfvertrouwen en voorkomendheid. Onder dit laatste verstaan we gezondheid, goede verzorging en fitheid. Kortom, aantrekkelijkheid voor anderen. 

Een boeiende onderwerp voor organisaties. Wat doe je aan je eigen aantrekkelijkheid en zelfvertrouwen? Wat als je investeert in het krijgen van zelfvertrouwen bij mensen in je organisatie om een verandering samen het hoofd te bieden?